زن وشوهربایدبه هم محبت بورزند.این اساس خوشبختی است.خوشبختی دراین است که زن وشوهرهمدیگررادوست داشته باشند.وقتی

محبت باشد,ازمحبت خارهاگل می شود.اگرچیزناخوشایندی هم درهمسروجودداشته باشد,وقتی محبت بود,آن چیزهای ناخوشایند به کلی

رنگ میبازد ومحبت همه چاله هاراصاف میکند.زن وشوهرهرچه بیشتربهم محبت کنند,زیادی نیست.آنجایی که هرچه محبت زیادشودایرادی

ندارد,محبت زن وشوهراست.هرچه بهم محبت کنیدخوب است وخودمحبت هم اعتمادمی آورد.این محبت زن وشوهرهم جزو محبتهای خدایی

است.این ازآن محبتهای خوب است.هرچه بیشترشودبهترمیشود.